Wzgórza Dalkowskie to pas polodowcowych wzniesień, położony w południowo-zachodniej części Polski (północno-środkowa część Wału Trzebnickiego), w województwie dolnośląskim i lubuskim (Od Chobieni do Nowogrodu Bobrzańskiego). W centralnej części Wzgórz znajduje się wieś Dalków, od której Wzgórza wzięły swoją nazwę. Wieś ta mieści się w części najwyższych wzniesień pasma Wzgórz Dalkowskich.
Długość Wzgórz wynosi około 100 km, zaś szerokość mierzona jest między 10 a 15 km. Wzniesienia Wzgórz wynoszą od 100 do ponad 200 m.n.p.m. W wielu miejscach poprzecinane są potokami i rzekami (m.in. wypływającą ze Wzgórz rzeką Rudna).
Do X wieku tereny te zamieszkiwało plemię Dziadoszan, po których pozostały liczne grodziska. Na terenie Wzgórz pozostało wiele średniowiecznych budowli – między innymi stare obwarowania, miejskie ryneczki, gotyckie kościoły i obiekty sakralne.
W późniejszych epokach budowano tutaj liczne dwory i pałace szlacheckie z ozdobnymi założeniami parkowymi (między innymi Dalków, Gaworzyce, Lasocin, Jerzmanowa, Solniki, Sieroszowice, Wierzchowice, Bielice, Nowy Dwór, Szczepów).
Na terenie Wzgórz Dalkowskich znajduje się Przemkowski Park Krajobrazowy oraz rezerwaty przyrody: Rezerwat „Annabrzeskie Wąwozy”, Rezerwat „Dalkowskie Jary”, Rezerwat „Uroczysko Obiszów”, Rezerwat „Buczyna Jakubowska”, Rezerwat „Dąbrowa Brzeźnicka”, Rezerwat “Bażantarnia” , Rezerwat “Bukowa Góra”.
Flora Wzgórz Dalkowskich obejmuje blisko 1020 gatunków (z czego 97 gatunków objętych jest w Polsce ochroną). 19 gatunków roślin, występujących na terenach Wzgórz, wpisanych jest do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin, zaś 4 z nich uważane są za krytycznie zagrożone w kraju. Są to: podejźrzon marunowy, szafirek miękkolistny, kotewka orzech wodny, dziurawiec nadobny (ten ostatni znajduje się w rezerwacie "Annabrzeskie Wąwozy").
Rezerwat Przyrody Dalkowskie Jary został utworzony w 1972 roku o początkowej powierzchni 17,67 ha. W 2003 roku został powiększony do rozmiarów ponad 36 ha. Założony został w celu ochrony rosnącej tam licznie buczyny i rozłożystych dębów. Drzewa w tym rezerwacie przekraczają wiek nawet 200 lat. W rezerwacie napotkać można 3 pomniki przyrody, w tym dwa buki, których wiek określa się w granicach150 - 200 lat oraz lipa, licząca ponad 150 lat.
Wśród drzew rodzimych drzewostan tworzą głównie dęby szypułkowe, bezszypułkowe, buki pospolite, topole, olsze czarne, brzozy brodawkowate, sosny pospolite, osiki, świerki, modrzewie, jodły. Można zauważyć tutaj również zagraniczne drzewa, takie jak dąb czerwony, sosna czarna oraz akacje przywiezione z Ameryki, czy też brzoza omszona pochodząca z Syberii.
powierzchnia gminy 76,99 km²
liczba mieszkańców 4 000 +